Początki obchodów Adwentu sięgają IV wieku, kiedy to w Kościele zachodnim zaczęto wprowadzać ten okres jako czas przygotowania do świąt Bożego Narodzenia. Pierwotnie Adwent miał charakter pokutny, podobnie jak Wielki Post, i był związany z postem, modlitwą oraz duchowym oczyszczeniem. Z czasem jednak jego znaczenie ewoluowało, a obecnie jest to czas radosnego oczekiwania na narodziny Zbawiciela.
Adwent to czas, który obfituje w symbole i tradycje pomagające wiernym w duchowym przygotowaniu do świąt Bożego Narodzenia. Jednym z najważniejszych symboli jest wieniec adwentowy, składający się z czterech świec, z których każda reprezentuje jedną z czterech niedziel Adwentu. Świece te są zapalane kolejno w każdą niedzielę, co symbolizuje zbliżanie się do narodzin Jezusa, Światłości Świata.
Kolor liturgiczny Adwentu to fiolet, który symbolizuje pokutę, refleksję i nawrócenie. Jednak trzecia niedziela Adwentu, zwana Gaudete, jest szczególnym momentem radości, co podkreśla różowa świeca, symbolizująca radość z bliskości przyjścia Chrystusa.
Adwent trwa cztery tygodnie, a każdy z nich ma swoje własne znaczenie duchowe i temat. W pierwszym tygodniu wierni są wezwani do refleksji nad ostatecznym przyjściem Chrystusa na końcu czasów. Drugi tydzień skupia się na przygotowaniu drogi dla Pana, co symbolizuje wewnętrzne oczyszczenie i nawrócenie. Trzeci tydzień, zwany Gaudete, to czas radości z powodu bliskości świąt Bożego Narodzenia. Ostatni, czwarty tydzień, jest okresem intensywnych przygotowań na przyjście Jezusa Chrystusa, zarówno w sensie duchowym, jak i materialnym.
W okresie Adwentu wierni uczestniczą w różnych nabożeństwach i obrzędach, które mają pomóc im w duchowym przygotowaniu na święta Bożego Narodzenia. Roraty to tradycyjne msze święte odprawiane o świcie, poświęcone Matce Bożej. Msze te charakteryzują się modlitwą w ciemnościach, symbolizującą oczekiwanie na Światłość Świata.
Kolejną popularną tradycją adwentową jest kalendarz adwentowy, który pomaga dzieciom i dorosłym w codziennym odliczaniu dni do Bożego Narodzenia. Każdy dzień skrywa niespodziankę – modlitwę, cytat z Pisma Świętego lub drobny upominek, który ma podkreślić radosny charakter oczekiwania.
Adwent to czas, który zachęca do wewnętrznej refleksji i nawrócenia. To okres, w którym wierni powinni skupić się na modlitwie, medytacji oraz uczynkach miłosierdzia. W Kościele katolickim podkreśla się, że Adwent to czas, kiedy należy przygotować swoje serce na przyjęcie Jezusa Chrystusa – zarówno w celebracji Jego narodzin, jak i w codziennym życiu.
Adwent to również czas, który wzywa do pojednania z Bogiem i bliźnimi. Wierni są zachęcani do uczestnictwa w sakramencie pokuty, aby w pełni otworzyć się na łaskę, która płynie z narodzin Zbawiciela.
Adwent kończy się 24 grudnia, w Wigilię Bożego Narodzenia. Jest to moment, kiedy wierni wchodzą w pełnię radości, celebrując narodziny Jezusa Chrystusa. Wigilijna Msza Święta, czyli Pasterka rozpoczyna obchody Bożego Narodzenia i jest kulminacją adwentowego oczekiwania.
Adwent to czas głębokiej refleksji, modlitwy i przygotowania na przyjście Jezusa Chrystusa. To okres, który wzywa do duchowego odnowienia i nawrócenia. Poprzez symbole, takie jak wieniec adwentowy, oraz tradycje, takie jak Roraty i kalendarze adwentowe, wierni są prowadzeni przez cztery tygodnie radosnego oczekiwania na narodziny Zbawiciela. Adwent to nie tylko przygotowanie do świąt Bożego Narodzenia, ale także do spotkania z Chrystusem w codziennym życiu.
